Opierając się o badania archeologiczne przeprowadzone w Bolesławcu i okolicach można stwierdzić, że pierwsze wyroby ceramiczne, jakie powstały na tych terenach, mogą być datowane na późne średniowiecze. Ówcześni garncarze nieprzypadkowo osiedlali się w Bolesławcu. Przyczyną takiego stanu rzeczy był (i wciąż jest) łatwy dostęp do naturalnych glin kamionkowych, będących doskonałym materiałem do wyrobu szeroko pojętej ceramiki artystycznej. Warto wiedzieć, że najstarsza odkryta bolesławiecka garncarnia działała od XVI w., jednakże prawdziwy rozkwit działalności tutejszych ceramików przypada na XVII w. Wówczas zaczęto stosować brązowe szkliwo z białymi, glinianymi ozdobami, w czym prawdziwymi ekspertami byli bolesławieccy wytwórcy. Wkrótce ich wyroby rozprzestrzeniły się po całej Europie, trafiły również na dwory królewskie. Bolesławiecka ceramika stała się sławna również ze względu na tzw. Wielki Garniec, czyli największe wówczas na świecie ceramiczne naczynie, o pojemności niecałych 2000 litrów. Niewiele później nastąpił dość znaczny przewrót technologiczny, który wyniósł Bolesławiec do miana jednego z najważniejszych europejskich miast, w którym wytwarza się ceramikę. Otóż wcześniej wspomniane brązowe szkliwo ziemne zostało zastąpione szkliwem skaleniowym, zaś ozdobna, biała glinka przestala być jedynie ozdobą, a stała się głównym materiałem, z którego produkuje się ceramikę. Naczynia stały się wytrzymalsze i o wiele ładniejsze, co w połączeniu z odpowiednim zapleczem technologiczno-naukowym sprawiło, że ceramika bolesławiecka stała się znana na całym świecie.
